Czy można połączyć pasję do gotowania z technologią WordPressa i zasadami SEO, tworząc projekt, który przez lata utrzymuje wysoką pozycję w Google?
Tak powstał szefpoleca.pl – blog kulinarny, który zaczął się od jednego prostego przepisu i bez planu rozrósł się w serwis odwiedzany przez setki tysięcy osób miesięcznie. To historia o tym, jak konsekwencja, testowanie i techniczne podejście do treści pozwoliły zbudować długofalową strategię SEO, zanim to słowo stało się modne.
Spis treści
Kiedy w 2015 roku uruchamiałem projekt, nie myślałem o słowach kluczowych, algorytmach ani strukturze danych. Chciałem po prostu dzielić się pasją do gotowania i własnymi przepisami. Z czasem jednak blog stał się laboratorium WordPressa, w którym testowałem rozwiązania UX, architekturę treści i sposoby optymalizacji, które dziś są standardem w branży. W efekcie ruch organiczny przekroczył 150 tysięcy unikalnych użytkowników miesięcznie, a wdrożone przeze mnie funkcje takie jak dynamiczne przeliczanie porcji, interaktywne listy składników czy wyszukiwarki z podpowiedziami – zaczęły pojawiać się na innych stronach kulinarnych.
Ale to nie tylko historia sukcesu. Szefpoleca.pl przeszedł też trudne momenty jak chociażby aktualizacje Google, spadki widoczności po YMYL, walkę o wydajność i hosting zdolny obsłużyć setki jednoczesnych odwiedzin.
To właśnie one nauczyły mnie najwięcej, że WordPress i SEO to nie tylko narzędzia, ale filozofia pracy nad projektem, który rośnie razem z użytkownikami i z każdą aktualizacją wymaga mądrych decyzji.
W tym wpisie opowiem, jak z pasji powstał projekt, który stał się punktem odniesienia w polskiej blogosferze kulinarnej i co z tej dekady nauczyłem się o strategii, technologii i wytrwałości w SEO.
Początki projektu – pasja, nie plan
Pomysł na stworzenie bloga kulinarnego pojawił się u mnie już w 2011 roku. Internet wyglądał wtedy zupełnie inaczej – nie było jeszcze tylu stron z przepisami, a pojęcie blog kulinarny dopiero zaczynało istnieć. W sieci można było znaleźć kilka amatorskich stron, ale żadna nie łączyła pasji do gotowania z techniczną stroną tworzenia treści. Chciałem zrobić coś innego – blog, który nie tylko prezentuje przepisy, ale także ułatwia gotowanie i pokazuje, jak można wykorzystać technologię w kuchni.
Pierwsze podejście nie doszło do skutku – brakowało czasu, a WordPress w tamtym okresie nie oferował jeszcze tylu możliwości co dziś. Dopiero w maju 2015 roku projekt ruszył oficjalnie pod nazwą szefpoleca.pl, z pierwszym przepisem na malowaną sałatkę. Bez strategii, bez SEO, bez planu. Po prostu z czystej pasji.
Przez pierwsze miesiące wszystko robiłem ręcznie – dodawałem przepisy – jedno zdjęcie, lista składników, krótki opis przygotowania i publikacja. Nie było mowy o słowach kluczowych, schema.org czy optymalizacji. Była autentyczność.
Zdjęcia, które robiłem telefonem, wyglądały jak zrobione ziemniakiem albo kijem od szczotki, ale miały duszę – były prawdziwe, moje.
Na początku 2016 roku postanowiłem potraktować projekt poważniej i zainwestowałem w lustrzankę oraz trzy lampy ze światłem ciągłym. To był przełomowy moment. Dzięki sztucznemu oświetleniu mogłem fotografować o każdej porze dnia, bez walki ze światłem słonecznym i blendą.
Zdjęcia wskoczyły na zupełnie inny poziom – nie dlatego, że miałem sprzęt, ale dlatego, że zawsze miałem wysokie poczucie estetyki. Dla mnie wizualna strona przepisów była równie ważna jak ich smak.
Z czasem zauważyłem, że użytkownicy doceniają detale. Dlatego wprowadziłem pierwsze funkcje, które wtedy były nowością w polskiej blogosferze:
- liczbę porcji, czas przygotowania i kaloryczność potraw,
- dynamiczne przeliczanie składników w zależności od liczby osób,
- interaktywną listę składników z możliwością zaznaczania i kopiowania,
- a także timer i etapy przygotowania, które można było śledzić krok po kroku.
Nie myślałem wtedy o SEO, ale dziś wiem, że to właśnie te funkcje były początkiem mojej (trochę nieświadomej) optymalizacji pod użytkownika – czyli tego, co Google kilka lat później nazwie Helpful Content.
Każdy przepis stawał się mini-aplikacją kulinarną, a blog zaczął wyróżniać się na tle konkurencji. To był jeszcze etap pasji, nie planu, ale to właśnie wtedy narodziła się filozofia, która towarzyszy mi do dziś: twórz treści, które naprawdę pomagają użytkownikom, a SEO zadzieje się samo.
Pierwsze przepisy i budowanie wizerunku
Pierwsze przepisy na szefpoleca.pl powstawały z czystej pasji. Nie było w tym strategii contentowej ani słów kluczowych – po prostu gotowałem, robiłem zdjęcia i dzieliłem się efektami. Każdy wpis był małą historią: potrawą, którą sam lubiłem, i zdjęciem zrobionym w mojej kuchni. Z perspektywy SEO te treści nie miały żadnej „mocy”, ale z perspektywy użytkownika – były autentyczne. I to właśnie ta autentyczność zaczęła budować zaufanie.
Z czasem zacząłem zwracać uwagę na to, jak czytelnicy poruszają się po stronie. Analizowałem, które przepisy najczęściej komentują, gdzie klikają, ile czasu spędzają na stronie. Dzięki temu zauważyłem, że oprócz samego przepisu potrzebują też kontekstu i funkcjonalności.
Dlatego stopniowo wprowadzałem rozwiązania, które dziś wydają się oczywiste, ale w tamtym czasie były nowością w blogosferze kulinarnej:
- sekcję „czas przygotowania” i „czas pieczenia”,
- oznaczenie liczby porcji i kaloryczności,
- aktywną listę składników, którą można było zaznaczać podczas gotowania,
- oraz skalowanie przepisu – użytkownik wpisywał liczbę osób, a składniki automatycznie się przeliczały.
Dzięki tym zmianom blog zaczął żyć własnym rytmem. Użytkownicy wracali, bo mieli wrażenie, że strona pomaga, nie tylko inspiruje. W komentarzach pojawiały się pierwsze sugestie, co warto dodać, poprawić lub zmienić. Tak zaczęła się budować społeczność wokół marki, która – choć nieformalna – była fundamentem całego projektu.
W miarę przybywania treści zacząłem też myśleć o strukturze strony. Wprowadziłem kategorie tematyczne i tagi składników, aby łatwiej było odnaleźć przepisy powiązane tematycznie. Wtedy jeszcze nie nazywałem tego architekturą informacji, ale to właśnie nią było – pierwszym krokiem w stronę logicznego porządkowania treści, które z czasem zaczęło procentować w SEO.
To był etap, w którym WordPress stał się moim warsztatem, a każda zmiana w edytorze, motywie czy strukturze adresów URL była kolejną lekcją. Nie myślałem jeszcze tak poważnie o optymalizacji technicznej, ale już wtedy widziałem, że odpowiednio zaprojektowany blog może rosnąć nie tylko dzięki treści, ale też dzięki przemyślanej budowie.
W ten sposób, zupełnie naturalnie, projekt oparty wyłącznie na pasji zaczął ewoluować w stronę czegoś większego, nawet powiedziałbym, że platformy kulinarnej, która łączyła estetykę, użyteczność i technologię. To właśnie wtedy po raz pierwszy zobaczyłem, że WordPress i SEO potrafią iść w parze, nawet jeśli jeszcze nie nazywa się tego strategią.
WordPress i SEO, ruch i wzrost
Z czasem pasja zaczęła spotykać się z techniką. Kiedy liczba przepisów rosła, a blog zyskiwał coraz większą popularność wśród czytelników, naturalnie pojawiło się pytanie: jak sprawić, by szefpoleca.pl był lepiej widoczny w Google?
Początkowo nie wiedziałem w co włożyć ręce, coś tam wiedziałem o „SEO”. Jednak wszystko sprowadzało się do intuicji i obserwacji – co działa, co nie, które przepisy przyciągają więcej ruchu, a które giną w wynikach wyszukiwania.
Zacząłem od podstaw, takich jak poprawne nagłówki H1 – H2, czyste adresy URL, wewnętrzne linkowanie między przepisami. Potem przyszła kolej na meta tytuły i opisy, a także optymalizację zdjęć i dodawanie tekstów alternatywnych. Wprowadziłem też schema.org/Recipe, dzięki czemu Google zaczął wyświetlać rozszerzone wyniki z gwiazdkami, czasem przygotowania i kaloriami.
Wszystko robiłem ręcznie, ucząc się na błędach, ale efekty przyszły szybciej, niż się spodziewałem.
Po kilkunastu miesiącach ruch organiczny zaczął rosnąć lawinowo. W szczytowym momencie blog odwiedzało ponad 150 tysięcy unikalnych użytkowników miesięcznie, a w skali roku przekroczył 1,7 miliona odwiedzin. Dla jednoosobowego projektu, tworzonego po godzinach, to było coś więcej niż sukces, to był dowód, że dobrze zbudowany WordPress i SEO mogą działać jak dobrze naoliwiona maszyna.
Wtedy też zrozumiałem, że wraz z popularnością przychodzi nowy problem, jest nim wydajność.
Na początku strona była hostowana na zwykłym serwerze współdzielonym. Wraz ze wzrostem ruchu zaczął się prawdziwy test. W momentach największego obciążenia wchodziło nawet 250 użytkowników na sekundę.
To był moment, kiedy musiałem nauczyć się skalowania infrastruktury. Próbowałem różnych konfiguracji cache, CDN, kompresji, a nawet ograniczania liczby zapytań do bazy. Każdy milisekundowy zysk w czasie ładowania strony przekładał się na lepsze wyniki w Google i mniejszą liczbę błędów serwera.
Wraz z rozwojem projektu zacząłem bardziej systemowo podchodzić do analizy danych. Częściej przeglądałem Google Analytics i Search Console, obserwując jak zmienia się ruch, CTR i pozycje słów kluczowych. Dzięki temu mogłem planować kolejne treści w oparciu o dane, a nie tylko intuicję.
Wdrożyłem wewnętrzne silosy tematyczne – na przykład osobne sekcje dla zup, przypraw, warzyw czy sezonowych przepisów. Każda z nich miała swoje własne linkowanie i strukturę, co pozwoliło zwiększyć autorytet tematyczny (Topical Authority).
Efekty były zauważalne, coraz więcej fraz wchodziło do TOP10, a blog zaczął pojawiać się na tysiące zapytań long-tail – często bez żadnych dodatkowych działań. Z czasem zrozumiałem, że prawdziwe SEO to nie magia, tylko systematyczne porządkowanie treści i dbałość o użytkownika.
Właśnie wtedy szefpoleca.pl przestał być tylko blogiem o gotowaniu, a stał się projektem, który łączył content, technologię i strategię SEO w jedno spójne doświadczenie użytkownika.
Wyzwania z hostingiem
Rosnący ruch organiczny, tysiące aktywnych użytkowników i setki przepisów sprawiły, że WordPress i hosting zaczęli mieć coraz większe znaczenie. Początkowo strona działała na prostym serwerze współdzielonym, który w teorii miał wystarczające parametry, ale w praktyce nie był przygotowany na ruch w skali setek użytkowników na sekundę.
Pierwsze problemy pojawiły się nagle, strona zaczęła ładować się coraz wolniej, a w momentach szczytowych potrafiła całkowicie się zawiesić. W logach serwera widziałem, że czasami WordPress generował po kilkadziesiąt zapytań SQL przy jednym odświeżeniu strony, a przy tylu użytkownikach każda sekunda miała znaczenie.
To był moment, w którym zrozumiałem, że nie wystarczy pisać dobre treści, trzeba też zadbać o fundament technologiczny, który te treści udźwignie.
Zacząłem więc szukać rozwiązań, które pozwolą utrzymać stabilność i szybkość ładowania bez drastycznego zwiększania kosztów. Testowałem różne konfiguracje jak wtyczki cache, zewnętrzne CDN-y, kompresję gzip i optymalizację bazy danych.
W końcu trafiłem na jdm.pl i opiekę Dariusza, który pomógł dobrać rozwiązania pozwalające utrzymać stronę przy życiu w chwilach największego ruchu, bez drastycznego wzrostu kosztów.
To był moment przełomowy, wtedy zrozumiałem, że dobry hosting WordPress to nie wydatek, tylko inwestycja. I że bez solidnych fundamentów technicznych nawet najlepsze SEO nie ma znaczenia.
Strona przestała się wyłączać, a ja po raz pierwszy mogłem obserwować 200, 300, a nawet 250 osób jednocześnie na stronie bez żadnych błędów 500.
To doświadczenie nauczyło mnie czegoś bardzo ważnego, że dobry hosting WordPress to nie wymysł na pokaz, tylko konieczność, jeśli myśli się o długofalowym SEO.
Szybkość ładowania ma wpływ nie tylko na komfort użytkownika, ale i na Core Web Vitals, które dziś są jednym z czynników rankingowych. Każde opóźnienie, każdy timeout, każdy wolny request to strata pozycji, konwersji i zaufania.
Z czasem zacząłem patrzeć na hosting nie jak na usługę, lecz jak na część strategii SEO. Serwer musi być szybki, ale też stabilny, bezpieczny i skalowalny. Musi pozwalać na testowanie nowych rozwiązań, aktualizacje wtyczek i motywu, a jednocześnie nie ograniczać kreatywności. Właśnie takiego podejścia brakowało mi na początku i właśnie ono pozwoliło mi później rozwijać szefpoleca.pl w sposób, który był technicznie i biznesowo zrównoważony.
Wyzwania z przyspieszeniem i usprawnieniem architektury
Kiedy szefpoleca.pl osiągnął pełną skalę ruchu, a setki użytkowników jednocześnie przeglądały przepisy, okazało się, że samo mocne zaplecze serwerowe to również za mało. WordPress – mimo że elastyczny i intuicyjny – z czasem stał się też moim największym wyzwaniem technicznym.
Każdy nowy przepis, każdy nowy fragment kodu PHP zwiększał obciążenie strony. W pewnym momencie zrozumiałem, że jeśli chcę, by projekt był naprawdę stabilny, muszę potraktować architekturę serwisu tak samo poważnie, jak treści.
Pierwszym krokiem było napisanie wszystkiego od nowa i oczyszczenie bazy danych. Przez lata w WordPressie zebrały się tysiące nieistotnych rzeczy, tymczasowych danych i starych metadanych. Usunięcie ich pozwoliło skrócić czas odpowiedzi serwera nawet o kilka setnych sekundy. Teoretycznie niby niewiele, ale w praktyce to różnica między płynną stroną a tą, która „myśli”.
Wprowadziłem też system cache oparty na wielowarstwowym buforowaniu – od pamięci przeglądarki, przez Redis, aż po dynamiczne cache dla zapytań WP_Query. Dzięki temu większość użytkowników otrzymywała gotową, zbuforowaną stronę w ułamku sekundy.
Kolejnym wyzwaniem była optymalizacja front-endu. Każde zdjęcie, skrypt czy font miały znaczenie, zwłaszcza na stronie z wieloma grafikami potraw. Wdrożyłem:
- lazy loading dla zdjęć i filmów,
- konwersję obrazów do formatu WebP,
- minifikację CSS i JavaScript,
- oraz asynchroniczne ładowanie skryptów, by treść wyświetlała się natychmiast, zanim załaduje się reszta.
Równolegle poprawiałem struktury danych – przepisy, składniki, tagi i kategorie zaczęły tworzyć relacyjną bazę powiązań, co ułatwiło wyszukiwanie i linkowanie wewnętrzne. Stworzyłem też własne funkcje w PHP, które dynamicznie generowały listy składników, sekcje podobnych przepisów i dane do schema.org. Dzięki temu blog stał się bardziej modułowy i skalowalny – każda część mogła działać niezależnie, bez obciążania całego systemu.
Oczywiście nie obyło się bez błędów. Zdarzały się sytuacje, gdy pojedyncza aktualizacja wtyczki lub zły warunek w kodzie powodował spowolnienie lub nawet wyłączenie całej strony. Nauczyło mnie to jednej z najważniejszych lekcji: każda optymalizacja musi być przemyślana, a każda zmiana przetestowana na testowym projekcie, a nie na produkcji.
WordPress daje ogromne możliwości, ale tylko wtedy, gdy rozumie się jego ograniczenia.
W pewnym momencie szefpoleca.pl zaczął przypominać nie zwykłego bloga, ale system aplikacyjny – z własnymi modułami, dynamicznym filtrowaniem treści i zoptymalizowaną architekturą, która była w stanie obsłużyć ogromny ruch bez utraty jakości. Właśnie też wtedy po raz pierwszy poczułem, że WordPress i SEO spotkały się na wspólnej płaszczyźnie tej, gdzie technologia służy użytkownikowi, a nie odwrotnie.
Innowacje i wpływ na branżę
Z czasem szefpoleca.pl przestał być tylko blogiem kulinarnym. Stał się laboratorium rozwiązań użytkowych, które miały łączyć funkcjonalność z estetyką i wygodą korzystania.
To, co dziś wydaje się oczywiste – przeliczniki porcji, kalorie, filtry diet czy interaktywne listy składników – kilka lat temu było czymś zupełnie nowym. Wprowadzałem te funkcje nie dlatego, że były modne, ale dlatego, że sam chciałem, by gotowanie z moich przepisem online było naprawdę wygodne. W końcu sam z nich gotowałem.
Każda z tych nowości była odpowiedzią na moje potrzeby i co za tym idzie realne potrzeby innych użytkowników.
Kiedy zobaczyłem, że czytelnicy drukują przepisy, dodałem wersję „do druku” z czytelnym układem.
Gdy wielu z nich prosiło o przeliczniki na różne liczby osób, stworzyłem skalowalne przepisy z dynamicznym przelicznikiem składników.
Później doszły timery, checklisty, a nawet możliwość kopiowania listy zakupów do schowka. Szefpoleca.pl miał rozwiązania, które w 2016 roku praktycznie nie istniało na polskich blogach.
W 2019 roku pojawiło się kolejne duże usprawnienie – dolne menu nawigacyjne, inspirowane mobilnymi aplikacjami.
Zależało mi, by blog był nie tylko responsywny, ale też intuicyjny w obsłudze na telefonie. Użytkownicy mogli szybko przechodzić między sekcjami, wyszukiwarką i kategoriami – dokładnie tak, jak w aplikacji. Co ciekawe, podobne rozwiązanie wprowadziły znacznie później duże portale (jak Onet czy Money) dopiero kilkanaście miesięcy później.
W 2020 roku przyszedł czas na największy projekt – zaawansowaną wyszukiwarkę przepisów.
Można było filtrować dania po:
- składnikach,
- czasie gotowania,
- rodzaju diety,
- poziomie trudności,
- kuchni świata,
- a nawet sposobie przygotowania.
Była to funkcja, która łączyła UX, SEO i technologię. Każde filtrowanie generowało unikalny URL, dzięki czemu Google mógł indeksować wyniki jako landing pages – coś, co w tamtym czasie mało kto robił w blogach kulinarnych.
Kiedy dodałem kalendarz sezonowy (czyli podpowiedzi, co gotować w danym miesiącu) i „koło fortuny„ z przepisem dnia, szefpoleca.pl zaczął przyciągać nie tylko osoby szukające konkretnego przepisu, ale też tych, którzy chcieli odkrywać coś nowego.
Dla mnie to był sygnał, że blog kulinarny może być czymś więcej niż zbiorem przepisów – może być interaktywną platformą kulinarną, która bawi, edukuje i angażuje.
Z czasem zauważyłem, że wiele innych stron zaczęło wprowadzać podobne rozwiązania. Niektórzy twórcy nawet z pierwszej 5 najpopularniejszych blogów kulinarnych robili to, jedni subtelnie, a inni kopiowali pomysły niemal 1:1. Ale ja nie traktowałem tego jak konkurencji, wręcz przeciwnie. To był dowód, że kierunek, w którym poszedłem, miał sens. Często słyszałem, że „szefpoleca wyprzedzał swoje czasy” i chyba coś w tym było.
Dla mnie każda z tych innowacji miała jeden wspólny cel: sprawić, by WordPress nie ograniczał, ale inspirował. Bo właśnie wtedy, gdy zaczynasz traktować WordPressa jak platformę do tworzenia doświadczeń, a nie tylko stron, zaczyna się prawdziwa magia SEO opartego na użyteczności (UX SEO).
Porażki, które uczą więcej niż sukcesy
Każdy projekt, który rośnie z pasji, prędzej czy później zderza się z rzeczywistością. Dla szefpoleca.pl taki moment przyszedł w grudniu 2023 roku, kiedy Google wypuściło jedną z najtrudniejszych aktualizacji ostatnich lat – YMYL (Your Money or Your Life).
Do tamtej pory blog radził sobie doskonale. Ruch organiczny sięgał 150 tysięcy unikalnych użytkowników miesięcznie, a przepisy pojawiały się w wynikach wyszukiwania niemal natychmiast po publikacji. Wszystko zmieniło się dosłownie w kilka dni.
Nie opublikowałem niczego „złego” ani nie próbowałem manipulować pozycjami. Problemem okazały się treści z pogranicza tematyki zdrowotnej – przepisy i artykuły o herbatkach wspierających serce, wątrobę czy odporność. Z perspektywy czytelnika to były naturalne, niewinne tematy.
Z perspektywy Google – potencjalnie wrażliwe treści YMYL, które mogły wpływać na zdrowie i decyzje użytkowników. Efekt? W ciągu kilku tygodni ruch spadł do około 5% pierwotnej wartości.
To był trudny moment. Strona, która przez lata rosła organicznie, nagle zniknęła z czołówki wyników.
Nie pomagało nawet to, że wszystkie przepisy były autorskie, oparte na moim doświadczeniu, bez żadnych generowanych treści. Z perspektywy algorytmu nie liczyło się, kim jestem – tylko to, że pisałem o czymś, co mogło być postrzegane jako porada zdrowotna.
To była trudna lekcja, ale zamiast się poddać, potraktowałem to jako kolejną lekcję o SEO. Przeanalizowałem każdy wpis, usunąłem lub przebudowałem te, które mogły zostać błędnie zaklasyfikowane. Dodałem informacje o autorze, źródła, daty aktualizacji, odniesienia i jasno oddzieliłem przepisy od treści potencjalnie YMYL, w zasadzie te „wrażliwe” usunąłem – stwierdziłem, że tak będzie bezpieczniej.
Zacząłem mocniej wdrażać zasady E-E-A-T (Experience, Expertise, Authoritativeness, Trustworthiness) – nie jako formalność, ale jako element zaufania wobec czytelników. Zobacz mój wpis na temat Jak pisać treści, które wzmacniają E-E-A-T i wyróżniają stronę w Google?
Przez kolejne miesiące blog powoli odzyskiwał widoczność. Jednocześnie Google zaczęło testować podsumowania AI (Search Generative Experience), które zabrały część kliknięć wszystkim wydawcom – nie tylko mnie. To był kolejny etap dostosowania się do zmian: mniej klikalnych fraz, większe znaczenie jakości, marki i autentyczności.
Dziś mogę powiedzieć, że tamta porażka była jednym z najcenniejszych doświadczeń w mojej pracy.
Pokazała mi, że SEO to nie tylko optymalizacja i słowa kluczowe, ale także rozumienie kontekstu, odpowiedzialność za publikowane treści i gotowość do zmian. Zrozumiałem też, że nawet najlepszy projekt na WordPressie potrzebuje nieustannej ewolucji, zarówno technicznej, wizualnej i merytorycznej.
Porażka z 2023 roku nauczyła mnie więcej niż wszystkie wcześniejsze sukcesy razem wzięte. Bo w świecie, gdzie WordPress i SEO zmieniają się z każdym rokiem, przetrwają tylko te projekty, które potrafią się uczyć – nawet z błędów.
Czego nauczył mnie szefpoleca.pl
Kiedy dziś patrzę na szefpoleca.pl, widzę coś więcej niż blog kulinarny. Widzę projekt, który uczył mnie przez lata, i to nie z książek, a z praktyki, błędów i prób. To właśnie ten blog pokazał mi, że WordPress i SEO to nie tylko narzędzia, ale filozofia tworzenia, w której technologia spotyka się z pasją i cierpliwością.
Pierwsza lekcja? Nie trzeba mieć idealnego planu, żeby zacząć. Szefpoleca wystartował bez strategii, bez zaplecza, bez dużej znajomości SEO, z czystej potrzeby dzielenia się tym, co lubię robić. Gdybym wtedy czekał, aż wszystko będzie dopracowane, projekt nigdy by nie powstał. W świecie WordPressa i SEO najważniejsze jest ruszyć z miejsca, a dopiero potem optymalizować kierunek.
Druga lekcja dotyczy technologii i skalowalności. Przez lata nauczyłem się, że sukces w internecie to nie tylko treść, ale też infrastruktura, która potrafi tę treść unieść. Dobry hosting, czysty kod, przemyślana architektura, to nie są wymysły szalonego menadżera, czy zbędne dodatki, tylko filary pracy. Bez nich nawet najlepszy content nie przetrwa dużego ruchu ani kolejnych aktualizacji Google.
Trzecia lekcja to cierpliwość i ewolucja. SEO nie jest sprintem – to maraton, w którym liczy się wytrwałość. Każdy wzrost poprzedza okres stagnacji, a każda aktualizacja Google testuje nie tylko stronę, ale i autora. Przetrwa ten, kto potrafi się uczyć, reagować i adaptować, nie walczyć z algorytmem, ale go rozumieć.
Czwarta lekcja to zaufanie. Google może zmieniać algorytmy, ale użytkownicy zawsze rozpoznają szczerość.
Dlatego E-E-A-T nie jest tylko zestawem reguł, ale filozofią pracy: rzetelność, doświadczenie, wiarygodność i transparentność. Tego nie da się symulować ani podrobić, można to tylko zbudować, krok po kroku, przez lata.
I wreszcie ostatnia lekcja: pasja to najlepszy silnik SEO. To ona sprawia, że chce Ci się wstawać rano i poprawiać kod, pisać kolejne przepisy, testować rozwiązania, analizować dane i nie zniechęcać się po porażkach. Bo jeśli w projekcie jest pasja, użytkownik to czuje. A jeśli czuje, wraca i to jest najprawdziwszy wskaźnik jakości.
Dziś wiem, że szefpoleca.pl jest czymś więcej niż stroną o gotowaniu. To była moja szkoła konsekwencji, technologii i kreatywności – projekt, który pozwolił mi połączyć WordPress i SEO z tym, co najbardziej ludzkie: radością tworzenia i dzielenia się czymś wartościowym.
Data aktualizacji: